بخشی از مطلب
بيش از 5 دهه است كه الگوى سنتى طرح هاى جامع با رويكردمبتنى بر خردگرايى و مديريت متمركز دولتى و متكى به پيش بينی وقايع، به واسطه ناكارآمدى و تعارض با واقعيت هاى جامعه آماج انتقادات واقع شده است. با ناكامي هاي حاصل از الگوي سنتي و تبلور نظريه ها و تفكرات جديد در حوزه برنامه ريزي شهري،ديدگاه هاي جديدي با عنوان ”ديدگاه ساختاري و ديدگاه راهبردى“ مطرح شد كه هر كدام چه در عرصه روش شناسي و چه در عرصه مديريت و اجرا تفاوت هاي عمده اي با ديدگاه قبلي داشتند (كميته پژوهش توسعه شهرى، 1387 ). 
از اواخر دهه 1370 شمسى در كشورانديشمندان مختلفي از ديدگاه ساختارى راهبردي جهت ارتقاء كيفيت طرح هاي توسعه شهري و شناسايي تعاملات داخلي نظام هاي اجتماعي، اقتصادي و محيطي با برنامه ريزي شهري، طرح موضوعو حمايت كردند. اين طرح موضوع منجر به حركت به سوى تهيه طرح هاى توسعه شهرى با رويكرد ساختارى-راهبردى به ويژه براىكلانشهر هاى تهران، شيراز، اصفهان و هم اكنون مشهدگردیده است.
 
 
 
فهرست مطالب:
 
مقدمه
 
سیر تحولات در جهان
 
سر آغاز  طرح های توسعه
 
منابع مالی شهرداری ها
 
طرح ساختاری از کجا شروع شد
 
تعاریف 
 
تفکر اجرای طرح 
 
سلسله مراتب سازمانی طرح 
 
روند تهیه طرح
 
چرخه تکاملی طرح 
 
سطوح نظام برنامه ریزی ایران 
 
سلسله مراتب نظام برنامه ریزی ایران
 
طرح های ساختاری
 
طرح های راهبردی
 
ساختار  طرح های راهبردی
 
مقایسه راهبردی و ساختاری
 
مقایسه الگوی جامع سابق با الگوی راهبردی
 
ضوابط
 
رویکرد و محتوا
 
سطوح طرح
 
برخی از چشم انداز  های طرح جامع
 
آسیب شناسی طرح
 
راه حل های پیشنهادی
 
اقدامات پس از تهیه طرح جامع
 
نقشه ها