دانلود, بررسی گره کاری معماری ,پاورپوینت 
 
گره‌چيني چوب از هنر‌هاي ظريفي است که از اوايل دوره اسلامي ‌در ايران رايج بوده است. برخي پژوهشگران احتمال داده‌اند استفاده از اين هنر از دوران خلفا عباسي آغاز شده و در قرن 6 تا 8 هجري قمري در مصر و سوريه متداول شده و از همان زمان به ايران رسيده است.
بر اساس شواهد و آثار موجود پيشينه هنر گره‌چيني در معماري ايران به دوره سلجوقي و صفوي باز مي‌گردد و خاستگاه آن نيز شهر اصفهان بوده است. از اين سبک کار به طور معمول در ساخت درهاي اماکن متبرکه، مقابر، منابر و از مشبک در پنجرهاي منازل و کاخ‌ها و نرده‌ها استفاده مي‌شده است. از دوران صفوي به بعد تعبيه شيشه‌هاي رنگي در چوب‌هاي مشبک رايج شده و در اصطلاح به "ارسي" مشهور شد. هنرهاي چوبي پس از صفويه به خصوص در دوران قاجار نه تنها تکامل فني نداشت بلکه با افت فني نيز روبرو شد. البته هنر ارسي‌سازي در اين دوره به اوج خود رسيد.
 
 
 بخشی از مطلب 
عبارت است از ترکيبی يکپارچه از نقش های هندسی متنوعی که در يک چارچوب مشخص به طور هماهنگ و مکمل قرار گرفته اند.
کوچکترين جزء قابل تکرار هر گره
به تنهايی در اجرای گره به کار نمی رود، بلکه پس از تکرار در جهت های خاص، گره نمايان می شود.هر آلت گره دارای شکل خاصی است که بنا به شباهتش بهاشياء طبيعی و يا دست ساخت بشر نامگذاری شده است.
ممکن است يک آلت گره به چند اسم خوانده شود و يا برای چند آلت گره، يک نام انتخاب شده باشد و اين ناشیاز برداشت هنرمند از فضای اطرافش می باشد.