پاورپوینت بررسی طراحی فرهنگستان ملی ایران اثر هادی میر میران
 
بخشی از مطلب
فرهنگستان‌های جمهوری اسلامی ایران بر طبق برنامه مسابقه از دو مجموعه اصلی، شامل فرهنگستان‌‌ها و مجموعه گردهمایی و یک بخش تکمیلی که هر دو مجموعه را در بر می‌گیرد، تشکیل شده است. 
طرح این بنا در پایان یک دوره کار فشرده چهارماهه در اردیبهشت 1373 برنده اول مسابقه‌ای شد. که به عنوان بزرگترین مسابقه معماری بعد از انقلاب، از سوی سازمان مجری ساختمان‌ها و تأسیسات دولتی و عمومی ورازت مسکن و شهرسازی برگزار شد.
این بنا طبق برنامه شامل:
سه فرهنگستان علوم، علوم پزشکی و زبان و ادب پارسی با مجموع 12000 مترمربع
فضای کار گروه‌های علمی به مساحت 12000 مترمربع
کتابخانه و سایر بخش‌های جانبی به مساحت 12950 مترمربع
مجتمع گردهمایی‌ها به مساحت 21450 مترمربع
و در مجموع مساحت کل زیربنای 58400 مترمربع بوده که محل اجرای آن قطعه زمینی به وسعت بیش از 82000 مترمربع در اراضی عباس‌آباد تهران در نظر گرفته شده است. البته مدتی بعد از اعلام نتایج مسابقه، به دلایلی طرح دیگر جایگزین آن شد که هم‌اکنون در محل تعیین‌شده در دست اجراست.
در این طرح کل اجزای برنامه در چند عنصر اصلی زیر خلاصه شده است:
سطح وسیعی به ابعاد 200 85 مترمربع که در بلندترین قسمت زمین به فاصله تقریبی 80 متر از مرز زمین و میدان ورودی مجموعه، در جهت شرقی، غربی قرار گرفته است. این سطح افقی یا صفه، بدون مداخله زیاد در توپوگرافی طبیعی زمین به شکلی روی زمین نشسته است که در جایی تقریباً هم سطح در جایی بلندتر از سطح زمین است و در جبهه شمالی نیز بخشی از تپه تقریباً جزئی از صفحه شده است. این سطح وسیع و گسترده، با توجه به موقعیت و چشم‌انداز بسیار زیبایی که دارد، محل بزرگواری گردهمایی‌ها و مراسم بزرگ در هوای آزاد و در عین حال عنصر پیونددهنده سایر اجزای مجموعه است.
بنای رفیع، در انتهای شرقی صفه، شامل سه برج بلند و در کنار هم که در چند طبقه بالایی و به هم وصل شده و دو دروازه بلند به وجود آورده‌اند که از میان آن‌ها قله دماوند پیداست. هریک از این سه برج بلند یکی از فرهنگستان‌های پیش‌بینی در برمی‌گیرد و چند طبقه بالایی نیز که آن‌ها را به هم وصل می‌کند، به کتابخانه اختصاص یافته است. این سه برج، از پشت و در سمت شرقی، به سه جرز عظیم مثل شکل تکیه کرده‌اند که آن‌ها را روی زمین استوار نگه می‌دارد.
یک برآمدگی کروی شکل در سمت غرب صفه و رو به روی بنای بلند فرهنگستان‌ها که سقف سالن اجتماعات 1500 نفره و مربع شکلی را که مهم‌ترین عنصر مجتمع گردهمایی است، می‌پوشاند.
یک حیاط در داخل سطح صفه و بین دو عنصر اصلی؛ بنای فرهنگستان‌ها و مجتمع گردهمایی، که نمازخانه، چندین سالن و بخش‌های تکمیلی بنا، در سطح زیر صفه در دو طبقه در اطراف آن قرار گرفته‌اند.
 
ورود به مجموع از دهانه‌ای به عرض 45 متر، که ضلع شمالی میدان اصلی مجموعه بازشده است، صورت می‌گیرد. این میدان طبق طرح اراضی عباس‌آباد، دسترسی اصلی به مجموعه بنای فرهنگستان‌ها و کتابخانه ملی که در سوی دیگر میدان قرار دارد تأمین می‌کند. ورودی از میان دو دیوار به پلکان وسیعی منتهی می‌شود که دسترسی به حیاط داخلی مجموعه، و از کنار نیز از طریق رمپی عریض، دسترسی مستقیم به سطح صفه را برقرار می‌کند. ارتباط با عناصر اصلی مجموعه از راه حیاط مرکزی تأمین می‌شود و این حیاط را نیز دو پلکان وسیع، از داخل، به سطح صفه متصل می‌سازد.
با کمک این آرایش ساده و صریح؛‌ ترکیب و تمرکز مستحکم و بدیع عناصر اصلی، استقرار سنجیده روی زمین، وضوح و روشنی در ورود و مسیر حرکت مراجعان؛ و همچنین تصفیه و تجرید و به کارگیری هوشمندانه الگوها و فرم‌‌‌های تاریخی، که به نظر طراح از اساسی‌ترین اصول ومفاهیم معماری گذشته است؛ معماری‌ای خلق شده است که ضمن داشتن هویت ایرانی، اهمیت بنای فرهنگستان‌ها را نیز به عنوان یک بنای شاخص ملی و یادمان شهری، به بیننده القا می‌کند. 
«تمرکز در شکل بنا و آزاد گذاشتن بیشتر اراضی مجموعه، استفاده خلاق از مبانی کهن الگوهای معماری ایران، وحدت و یکپارچگی بنا، احترام به بستر خاکی، افقی بودن این بنا، رعایت زاویه تاریخی در بنا و بالاخره دید کوه دماوند از مهم‌ترین اصول طراحی فرهنگستان بوده است.» 
مجموعه مهندسین مشاور «نقش جهان ـ پارس» طراح مجموعه فرهنگستان‌ها، ایده‌های اصلی خود در طراحی مجموعه را این‌گونه تشریح می‌کند:
«طراحی بنای فرهنگستان با مرور و بررسی تحلیلی تاریخ معماری ایران به منظور هرچه دقیق‌تر اصول، مفاهیم و الگوهای این معماری و روند تکاملی آن آغاز شد. تحلیل معماری ایران نشان می‌دهد که برخلاف تنوع و پیچیدگی بناها، اصول و مفاهیم و الگوهای نسبتاً معدود در طول زمان به گونه‌های مختلف در این معماری به کار گرفته شده‌اند. افزون بر آن این نتیجه نیز به دست آمده که تکامل معماری ایران بیشتر بر تعالی اصول و مفاهیم و الگوهای جدید در جریان نوع فعالیت هوشمندانه و ماهرانه معماری استوار بوده است تا وضع و ایجاد آن‌ها. با پذیرش این امر، این پرسش پیش رویمان قرار می‌گیرد که آیا نمی‌توان در معماری امروز ایران نیز با همان اصول و مفاهیم و الگوها پرداخت و آن‌ها را در جریان یک فعالیت خلاق تکامل بخشید و به پیش برد؟
پاسخ مثبت به این پرسش بود که موجب شد در طرح فرهنگستان، همان اصول و مفاهیم و الگوها مبنای کار قرار گیرد و برای نزدیک شدن هرچه بیشتر به جوهره اصلی آن‌ها و به کارگیری آن‌ها با نوعی تجرید و به صورت رمز گونه در طرح و در عین حال، تعالی آن‌ها تلاش‌هایی به عمل آید.
علاوه بر آنچه گفته شد با بررسی و تحلیل الگوهای تاریخ معماری ایران و عناصر اصلی تشکیل‌دهنده آن‌ها، این نتیجه حاصل می‌شود که این عناصر و الگوها اگرچه در دوره معینی از یافته و دارای هویتی مستقل از زمان شده‌اند و مفهوم عامی را از یک الگو و یا یک عنصر در معماری ارائه می‌کنند که شأت تجریدی یافته و دارای تصویر ذهنی و حامل بار خاطره عاطفی است.
و.....