پاورپوینت بررسی معماری خانه آزوما در اوزاکا اثر تادائو آندو
 
بخشی از مطلب
این خانه در قسمت مرکزی شهر اوزاکا ساخته شده است و به شکل یک جعبه بتنی درسایت قرار می گیرد، با توجه به اینکه سازماندهی فضایی این بنا،یک سازماندهی مرکزی می باشد، پلان آن بصورت سه جزئی است که حیاط در مرکز آن قرار دارد.این ساختمان، نمای ساده ای را ازخیابان نشان می دهد و تنها یک فرورفتگی در دیوار جلویی که ورودی را شکل می دهد اشاره به زندگی داخل ساختمان دارد. 
 
 بنابراین، بر اساس الهاماتی که او از این سه عنصر گرفته، پروژه های او را می توان دسته بندی کرد. در معماری آندو، عناصر به شکلی متضاد با هم مرتبط می شوند. بنابراین، فرم در مقابل فرم و فضا، داخل در برابر خارج و طبیعت در برابر هندسه قرار می گیرد. به عبارت دیگر، معماری او حاصل ارتباطی است که بین این عناصر وجود دارد. برای آشنایی و شناخت بیشتر، کارهای آندو را بر اساس ساختار و کالبد به سه بخش معماری یگانه انگاری، دو گانه انگاری و کثرت گرایی تقسیم بندی می کنیم.
این خانه که با نام خانه ی راو نیز شناخته می شود، در محل یکی از سه خانه ی
چوبی قبل از جنگ، در قسمت مرکزی شهر اوزاکا ساخته شده است و به شکل یک جعبه
ی بتنی در سایت جای می گیرد. با توجه به اینکه سازماندهی فضایی این بنا، یک
سازماندهی مرکزگرا می باشد، پلان آن به صورت سه جزیی است که حیاط، در مرکز
آن قرار دارد. حیاط، در عین حال که قلب زندگی روزانه در خانه  است، اتاق
نشیمن را از آشپزخانه، اتاق ناهارخوری و حمام جدا می کند. در طبقه ی بالا،
اتاق بچه ها در عرض حیاط و سمت اتاق خواب اصلی قرار گرفته است. این
ساختمان، نمای ساده ای را از خیابان نشان می دهد. تنها یک فرورفتگی در
دیوار جلویی-که ورودی را شکل می دهد- اشاره به زندگی داخل ساختمان دارد.
 
آن دسته از کارهایی که در شمار معماری یگانه انگاری قرار می گیرند، دارای فرمی خالص، طراحی واضح و فضایی قومی هستند. این نوع معماری، بیشتر در خانه ها و کلیساهای کوچک دیده می شود. در این فضاها، با آرامشی روبرو می شویم که یادآور فضای سنتی چاپخانه های ژاپنی است. در این فضا، بر اساس ریتمی وحدت بخش، کل به جزء تبدیل می شود. این ریتم، حتی در نور و سایه نیز تکرار می شود. در معماری دو گانه انگار، آندو روش خاص خود را اعمال می کند. به عبارتی، روش او از هیچ نوع معماری دیگری تأثیر نپذیرفته است. در آنجاست که آندو از فرم بیضوی استفاده می کند؛ ولی در معماری دو گانه انگار، فضا بر اساس نیروی پویا شکل می گیرد. این نیرو، از تضاد بین فرم و فضا حاصل می شود. در این نوع معماری ـ بر خلاف معماری یگانه انگار که فرم بر فضا غالب است ـ فرم و فضا دارای ارزش یکسانی است و در اینجاست که نوآوری های آندو تجلی می یابد.
معماری کثرت گرایی آندو شامل تعداد زیادی از کارهای او از سال 1985 به بعد می باشد. این معماری، با فرم های متنوعی که دارای جهت گیریهای مختلفی است، شناخته می شود. در اینجا، تمرکز فضایی که در معماری یگانه انگار وجود داشت، متلاشی و پراکنده می شود و بیشتر به سوی روشنایی و پویایی نیل می کند. فرم از نظر بصری، سبک تر شده و پراکنده می شود. بنابراین در طراحی، فضا از ترکیبات مختلفی شکل می گیرد. از این روست که در کارهای آندو، روش ها و مقیاس های متنوعی دیده می شود.