پاورپوینت بررسی معماری  مرکز همایش های بین المللی و انجمن عکاسی

بخشی از مطلب

استودیوی لیبسککیند این مرکز همایش نوآورانه را به موقع برای پیشرفت فعالیت های فرهنگی و دیپلماتیک در سال 2015 ، زمانی که این شهر کوچک قرون وسطایی در پایتخت فرهنگ اروپا تغییر شکل می دهد ، به اتمام رساند.

شهر مونس مرکز کنگره را به عنوان یک مکان جدید معماری ، یک عنصر اصلی در برنامه ای برای احیای اقتصادی ، و به عنوان اتصال بین قدیمی و جدید ، تصور کرد. از روی سکوی مشاهده فولاد سبک در بالا ، یک بازدید کننده می تواند از برج بفروشی قرن هفدهم ، میراث یونسکو بلژیک ، در مرکز تاریخی شهر دیدن کند و یک ایستگاه قطار جدید که توسط سانتیاگو کالاتراوا طراحی شده است در محله جدیدتر واقع شود. "Grands Prés"
استودیو لیبسکیند و مهندسین مشاور H2A ؛ این ساختمان یک نقطه عطف جدید برای شهر مانس محسوب می‌شود. این مرکز کنوانسیون جدید، عاملی کلیدی در برنامه‌ریزی برای تجدید حیات اقتصادی شهر مانس است و میان قسمت‌های قدیمی و جدید شهر اتصال برقرار کرده است. از دید بالا، بازدیدکنندگان می‌توانند یک برج ناقوس کلیسا متعلق به قرن 17، سایت میراثی متعلق به یونسکو را در هسته تاریخی شهر مشاهده کنند. همچنین یک ایستگاه قطار جدید که توسط سانتیاگو کالاتراوا طراحی شده است و رودخانه لاهاین (La Haine)، از دید بالا قابل تشخیص هستند.
در این فضا با مساحت 12500 مترمربع، فرم‌های هندسی متضادی قرار گرفته‌اند. فضاهای این مرکز شامل: یک سالن ورودی بزرگ، سه تالار سخنرانی، یک سالن چند منظوره ، اتاق‌های کنفرانس ، فضاهای اداری ، یک رستوران ، یک پارکینگ زیرزمینی ، و یک تراس بزرگ روی بام ، هستند.

بر اساس گفته دنیل لیبسکیند:” ما از فرم‌های طراحی ساده و در عین حال چشمگیر، مصالح بوم آورد و برنامه‌ای انعطاف‌پذیر به عنوان جوهره اصلی این ساختمان استفاده کرده‌ایم. ما امیدواریم که این مرکز جدید بتواند پویایی و تازگی لازم را در تجدید حیات این منطقه در مانس بوجود آورد.”

پوششی برای نمای ساختمان در نظر گرفته شده است که به آن بافت و نور می‌دهد. در این ساختمان از عناصری مانند: دیوارهایی نازک و شیبدار و با پلانی به شکل منحنی، و پوشش آلومینیومی استفاده شده است که فرم را در بر می‌گیرد و به سمت بالا حرکت می‌کند و بر روی خیابانی که در سمت شمال قرار دارد، کنسول شده است. دیوارهای قسمت پایینی نما با تکه‌های عمودی از چوب آکاسیای پرداخت نشده، پوشیده شده‌اند که تداعی کننده درختان موجود در پارک مجاور ساختمان هستند. در مرکز طرح فرمی مارپیچی شکل وجود دارد که بر روی خود به سمت بالا حرکت کرده است و بام سبز را به تراس عمومی متصل می‌کند. در سمت شمال، و در سطح خیابان اینگونه به نظر می‌رسد که نما به سمت بالا حرکت کرده است تا جداره ورودی ساختمان را به نمایش بگذارد که بوسیله آلومینیوم با رنگ آبی تیره پوشیده شده است . برای حفظ یکپارچگی بصری این فرم ، معمار تعدادی پنجره را در طول دیوارهای اریب شکل و نازک گنجانده است و قطعات آن‌ها به گونه‌ای در جهت عمودی چرخیده‌اند که علاوه بر ایجاد امکان استفاده از نور روز، دیدی مناسب را در اختیار افراد قرار می‌دهند. در اطراف این ساختمان جلوخانی وجود دارد که از جنس بتن و به رنگ خاکستری روشن و جلا داده شده است که رگه‌هایی از سنگ آبی بلژیکی در آن وجود دارد. این رگه ‌های آبی رنگ بر روی دیوارهای اریب امتداد یافته‌اند و در فضاهای داخلی نیز به شکل الگوهایی نامنظم استفاده شده‌اند تا در طرح یکپارچگی ایجاد شود.و.....