دانلود,بررسی پاورپوینت سازه های پیش ساخته بتنی,pptx
 
 
بخشی از مطلب
 
سیستم متشکل از دال بتن مسلح(متحرک) و دیوار برشی
تا کنون این روش برای احداث ساختمانهای مسکونی، اداری و صنعتی زیادی مورد استفاده قرار گرفته است. شکل زیر چگونگی اجرای این قبیل ساختمانها را نشان می دهد.
دالهای بتن مسلح  به تعداد طبقات با ابعاد معادل زیربنای هر طبقه در محل کارگاه و در تراز زمین به ترتیب از پایین ترین تراز بتن ریزی می شوند، به طوریکه پس از اتمام بتن ریزی، مجموعه ای از دالهای روی هم قرار گرفته در محل موجود می باشد. سپس این مجموعه دال تا  تراز اولین طبقه بلند شده، ستونهای پیش ساخته در زیر آنها تعبیه می گردند و اولین دال روی ستونهای نصب شده قرار داده می شود. همین مراحل برای بقیه دالها تا نصب آخرین کف تکرار می شود. در اینگونه سازه ها، معمولاً ابتدا هسته مرکزی اطراف پله ها ساخته می شود تا علاوه بر تأمین مقاومت جانبی سازه بعنوان شاخصی برای هدایت عملیات اجرایی نیز مورد استفاده قرار گیرند. در چنین سیستمهایی ستونها تنها برای تحمل بارهای ثقلی طراحی می شوند و مقاومت جانبی سازه با احداث تعدادی دیوار برشی بتن مسلح درجا ریخته شده تأمین می گردد.
سیستم دال – ستون که با پیش تنیدگی یکپارچه می شود
شکل زیر سیستم متشکل از دال و ستون های پیش ساخته که با پیش تنیدگی افقی انجام یافته اند، را نشان می دهد. تا کنون تعداد زیادی ساختمان با کاربریهای گوناگون با استفاده از این روش ساخته شده اند. برای احداث سازه ابتدا ستونهای پیش ساخته که ر حسب نوع ساختمان ارتفاع آنها بین ارتفاع یک تا سه طبقه متغیر است در محل مستقر شده و قطعات دال پیش ساخته که ابعادی در حدود فاصله آزاد بین ستونها دارند در بین ستونها نصب می شوند . سپس در تراز هر طبقه کابلهای پیش تنیدگی از فواصل موجود بین دالها و از درون ستونها عبور داده شده و کشیده می شوند. در نهایت محل عبور کابلها با بتن پر شده و و کابلها در تمام طول با بتن درگیر می شوند. 
 
 
 
 
شکل سیستم دال – ستون همراه با پیش تنیدگی برای تأمین پیوستگی
مقاومت جانبی سازه
در این سیستم برای مقاومت جانبی سازه در برابر نیروهای افقی می توان از قطعات پیش ساخته دیوار بتنی که بطور مناسب در بین ستونها قرار داده شده اند استفاده نمود.
در ساختمانهای بسیار بلند و یا در نواحی زلزله خیز استفاده از دیوارههای برشی در جا ریخته شده ترجیح دارد.
با اینکه در نگاه اول بنظر می رسد که اینگونه سیستم های سازه ای از نظر معماری محدودیتهایی را ایجاد می کند، ولی با استفاده از تیغه های جد ا کننده و المانهای کاذب می توان ساختمانهایی با انواع سبکهای معماری اجرا نمود.
مبانی طراحی
سازه های پیش ساخته همچون سایر سازه ها باید به گونه ای طراحی شوند که در برابر بارهای ثقلی (بارهای دائمی, سربارهای بهره برداری, سربارهای اجرائی و ...) و نیروهای جانبی(نظیر باد و زلزله) و همچنین تغییر شکلهای حاصل از بار گذاری نامتقارن، جمع شدگی، وارفتگی، اثرات حرارتی و نشست متفاوت شالوده ها و مقاومت کافی داشته باشند.
با توجه به ویژگی پیش ساختگی می توان به روشنی دریافت که تأمین ایستائی و استحکام سازه مستلزم مقاومت کافی هر یک از قطعات تشکیل دهنده و عملکرد مناسب آنها در مجموعه سازه می باشد. بعنوان مثال، نقش قطعات پیش ساخته کف و دیوارها را تنها در صورتی می توان در سیستم بادبندی مؤثر دانست که با شناژهای افقی و قائم مناسب مهار شده باشند.  بنابراین تحلیل و طراحی ساره های پیش ساخته بدون اطلاع و آگاهی از شیوه های اجرائی مورد توجه قرار گیرند. به علاوه انتخاب معیارهای فعال و غیر فعال کافی رای کنترل کردن خسارت احتمالی و گسترش آنها و در نتیجه اطمینان از حفظ یکپارچگی سازه را نباید از نظر دور داشت. راههای کنترل یکپارچگی باید برای هر مسئله ای به طور خاص انتخاب شوند. البته برخی از آنها همیشه به هنگام بررسی مکانیزمهای بالفعل و بالقوه باربری و انتقال بار سازه های صدمه دیده مورد استفاده قرار می گیرند.
طراحی قطعات پیش ساخته 
قطعات پیش ساخته معمولاً از مصالح بتنی به صورت مسلح یا پیش تنیده ساخته می شوند. از این رو در طراحی شآنها باید ضوابط و مقررات مربوط به طرح سازه های بتن مسلح رعایت گردند.
هرگاه روشهای متداول قابل استفاده نباشند، کارائی و ایمنی قطعات پیش ساخته باید به حالت خاص و به وسیله مدلهای ریتاری که بر مبنای نتایج آزمایشگاهی با توصیه های فنی شناخته شده ایجاد شده اند بررسی شوند.
تولید صنعتی قطعات پیش ساخته و کنترل مداوم کیفیت آنها توسط سازمانی مستقل که تولیدات غیر قابل قبول را از رده خارج می کند، این امکان را فراهم می سازد که ضرییب ایمنی بر مقاومت بتن ∅_c بین 57/0 تا 6/0 و ضریب ایمنی و مقاومت فولاد ∅_s بین 85/0 تا 9/0 اختیار شود. انتخاب ضریب ایمنی مناسب به میزان کاهش رواداری(تا حد اکثر50%) بستگی دارد. 
یادآوری می گردد که رواداری های مذکور باید همیشه کمتر از 4% باشد و در غیاب مقادیر دقیق می توان از مجموعه مقادیر زیر استفاده نمود.